Yoica De Kock, onze eerste fietsheldin, is niet alleen een uitzonderlijke heldin op haar fiets, maar op alle vlakken een vat vol positiviteit, volharding en vastberadenheid. Een bron van inspiratie pur sang!

Ze is de fietsheldin van Glenn & Tinneke (en nu ook van ons), waarmee ze bevriend geraakte toen ze in hun coffeeshop Manuvèl in Sint Niklaas geregeld stopte na een training. In de zaak die het credo Drink. Eat. Ride. draagt, waar je zelf je fiets kan herstellen,… voelt Yoica zich in haar element.

Want Yoica fietst bij de dames elite in de ploeg van Ladies Cycling Team HOZ en heeft zich vastgebeten in het behalen van mooie fietsresultaten. Ze traint 15-20u/week tot ze op 16 april van dit jaar, tijdens een training, aangereden wordt door een vrachtwagen en daarbij haar voet verliest.

Na 13 operaties in anderhalve maand, blijkt na 5 maanden dat haar been niet geschikt is om een prothese op vast te maken. Ze besluit dat fietsen, onafhankelijkheid en vrijheid haar hoogste doelen zijn en laat zich opnieuw opereren… Ze zullen nog een extra 10 cm van haar been wegnemen zodat ze een stevige stomp krijgt die haar de mogelijkheid geeft om er een prothese voor te laten maken. Dat is de enige manier om zoveel mogelijk haar leven van vóór het accident terug te krijgen.

“Ik ben jong en ik wil vooruit…Zo snel mogelijk!” zei ze me toen ik haar belde voor een kennismakingsgesprek. Ik bleek haar gecontacteerd te hebben op de vooravond van haar 2e operatie…

Geen verslagen vrouw aan de telefoon, maar een positieve strijdlustige vastberaden jonge wielrenster die volgende zomer terug op haar fiets wilt zitten. Een vrouw die de revalidatieartsen aanspoort om haar kunnen tot het uiterste te stretchen en zo snel mogelijk vooruitgang te boeken. En ook al staat ze nu terug voor eenzelfde herstel, die lange revalidatie, de pijn en moeilijke momenten,… haar doel blijft onwrikbaar: “Volgende zomer zit ik terug op de fiets!”

Ik zei het je bij het begin… een bron van inspiratie!

Yoica, je hebt er supporters bij! You go girl!

#mijnfietsheld #mijnfietsheldin

Deze maand is Dieter onze fietsheld. Een familieman die zowel enthousiasme als rust uitstraalt en gepassioneerd kan vertellen over zijn familie en fiets. Iemand die kracht put uit tegenslagen en zich voor alles en iedereen smijt. Een prachtig persoon die we met veel plezier voorstellen!

Dieter is de fietsheld van zijn vrouw Anaïs. Ze leren elkaar kennen tijdens een skivakantie in het Oostenrijkse Sölden. Dat Dieter de liefde vindt tijdens het sporten is waarschijnlijk geen toeval. Van jongs af neemt het een prominente plaats in zijn leven. Op 19-jarige leeftijd gaat hij voor het eerst fietsen met zijn vader. Dieter met een stadsfiets, zijn vader op de koersfiets… Deze ongelijke strijd was voor onze fietsheld dé aanzet om zijn eerste koersfiets te kopen. 

Al snel wordt Dieter stiekem verslaafd aan het koersen. Voor hem is het de ideale manier om zijn hoofd leeg te maken en bij te praten met zijn kameraden terwijl ze door het Vlaamse landschap toeren. Maar na enkele jaren begint hij zijn grenzen te verruimen, zowel fysiek als geografisch. Dieter stelt als doel een deelname aan de Ötztaler marathon, in de Oostenrijkse Alpen. Met een mooie symbolische betekenis, want de marathon vindt plaats in Sölden… waar hij de liefde vond. 

De 227 kilometer lange tocht met 5500 hoogtemeters vraagt de nodige voorbereiding. Hij volgt een intensief programma dat hem zo goed mogelijk moet klaarstomen. Zo gaat hij op zijn eentje trainen in de verre Ardennen om toch de nodige klimkilometers in de benen te krijgen. Daarbij moet Dieter afrekenen met sarcoïdose, een aandoening waarbij je moeilijk ademt en snel vermoeid raakt. Maar ondanks de moeilijke omstandigheden bereidt hij zich tot in het kleinste detail voor. 

Op een zondag in augustus breekt het moment aan waarvoor Dieter zich maanden in het zweet heeft gewerkt. Samen met nog 4000 deelnemers vertrekt hij aan zijn calvarietocht. Het eerste deel verteert hij vlot, maar de man met de hamer wachtte hem bij de voorlaatste klim op.  Gedreven door karakter, adrenaline en met een woordenboek waar het woord ‘opgeven’ niet in staat, blijft hij op de pedalen duwen. Zijn grijns verandert naar een glimlach wanneer hij in de verte de aankomstplaats kan zien waar zijn vrouw en zoontje hun held opwachten.

Dieter is niet enkel de fietsheld van zijn vrouw en zoontje maar nu dus ook die van ons! Ondanks zijn gezondheid lijdt onder de gevolgen van sarcoïdose, blijft hij positief. Zo brengt hij de Ötztaler marathon tot een goed eind en kijkt hij al uit naar een volgende uitdaging op de fiets. Kortom, een échte fietsheld.

Deze maand hebben we niet één maar twee fietshelden. De broers Luka en Luan werden genomineerd als fietshelden door hun mama Vanessa. Maak kennis met twee timide broers die een voorbeeld zijn voor hun generatie. Want Luka en Luan gaan nooit fietsen zonder hun helm. Ondanks hun jonge leeftijd, 8 en 5 jaar, beseffen ze welke gevaren fietsen met zich meebrengt. We leren de broers kennen via een zoom-call. Luka zit enthousiast in beeld terwijl Luan zich wat afzijdig houdt op schoot van zijn mama. Luka vertelt meteen over zijn favoriete vak wiskunde en glundert wanneer hij zegt dat hij al tot 1000 kan tellen. Luan treedt niet in de sporen van zijn grote broer en kiest voor knutselen als zijn favoriete bezigheid op school.

De liefde voor de fiets delen de broers wel. In hun vrije tijd trekken ze er vaak op uit om te fietsen in hun straat of te crossen in de velden. Altijd met de helm op want van jongs af leerde mama Vanessa haar zonen de mogelijke gevaren van het fietsen. Zelf werkte ze lang op intensieve zorgen waar ze vaak werd geconfronteerd met de gevolgen van het niet dragen van een helm. 

Ondanks de jonge fietsers soms uitgelachen worden bij het dragen van hun helm, gaan ze nooit op stap zonder. En of ze groot gelijk hebben! Ze trekken zich niets aan van de opmerkingen die ze krijgen. En wanneer we vragen wat ze zouden zeggen tegen mensen die geen helm dragen zeggen ze: ‘Wij zouden iedereen aanraden om een helm te dragen want het beschermt je tegen valpartijen. Eigenlijk zou een helm verplicht moeten zijn bij het fietsen.’ Wijze woorden van de broers uit Borsbeke. Een voorbeeld voor hun generatie maar eigenlijk voor alle fietsers op de baan. 

De koers staat nu al hoog aangeschreven bij beide broers. Ze kijken naar elke grote koers op de televisie en gaan af en toe live supporteren langs het parcours. Hun grote idool is Yves Lampaert. Na afloop van een plaatselijk criterium gaf Yves zijn bidon aan de broers. Ze waren meteen verkocht aan de boerenzoon uit Ingelmunster. Vanaf dat moment supporteren ze elke wedstrijd voor de renner van Quick-Step. Ondanks de grote passie voor de fiets hebben ze niet meteen ambitie om wielrenner te worden. 

Hun liefde voor de fiets en volharding voor het dragen van de fietshelm maakt van Luka en Luan échte helden. Zo zijn ze niet enkel de fietshelden van mama Vanessa maar nu ook van ons! 

Onze zoektocht naar jullie fietshelden bracht ons deze keer bij Andy uit Oosterzele. Schoonzus Petra was er als de kippen bij om Danny te nomineren op de sociale media van Vive le Vélo. ‘Mijn schoonbroer fietst dagelijks naar het werk, met de wielertoeristen in het weekend en helpt fietsvakanties organiseren. De fiets is echt zijn leven ondanks hartproblemen, hij is mijn fietsheld’, stond er geschreven bij een foto van een getrainde fietser op de top van de Col de Peyresourde. Tijd om te ontdekken wie deze fietsheld echt is!

Tussen twee fietsvakanties door maakt Andy met plezier tijd voor een korte babbel via de telefoon. Aan de andere kant van de lijn weerklinkt de stem van een echte koersfanaat maar vooral een dankbaar persoon. Wel tien keer vertelt hij ons hoe verwonderd hij is met de nominatie door zijn schoonzus. ‘Ik kom heel goed overeen met Petra, maar had nooit gedacht dat ze mijn fietsprestaties zo hoog inschatte. Het doet me echt een plezier’

Dat de fiets centraal staat in het leven van Andy is een klein understatement. Hij kan niet meer zonder. Door weer en wind peddelt hij elke werkdag 24 kilometer tussen Oosterzele en Gent, geen schrik van een spat regen, een vlok sneeuw of windkracht 10. ‘Het is een verslaving’, vertelt hij na een korte pauze. ‘Het is zelfs zo ver gekomen dat ik me schuldig voel wanneer ik de auto neem als het echt niet anders kan’. In het weekend gaat hij gewoon door met zijn verslaving, dan is het tijd om met zijn fietsmaten te toeren over Vlaamse wegen.

Niet enkel in Vlaanderen vind je Andy terug op zijn stalen ros. Spanje, Italië en Tsjechië zijn enkele landen waar hij toeristen begeleidt tijdens hun fietsvakantie. Dit jaar staan er al 8 weken als begeleider op zijn teller. Al fietsend ontdekt hij nieuwe regio’s en culturen, met een verrassend nummer 1. ‘Tsjechië heeft mij positief verbaasd. Wondermooie natuur om door te fietsen, goede wegen en vriendelijke chauffeurs. Een droom voor elke wielertoerist’, vertelt hij enthousiast, ‘Daar zien ze mij zeker nog eens terug.’

Op het einde van het jaar staan er ongeveer 20.000 kilometer op zijn teller. Inderdaad, net als u trekken wij grote ogen. En dan werd hij nog verplicht door zijn dokter om het rustiger aan te doen. Tijdens het voorjaar kreeg Andy te horen dat zijn hart in rust onregelmatig klopt. Minder intensiteit tijdens het fietsen was een logisch gevolg want de fiets aan de kant schuiven was zeker geen optie. Duidelijk een hart voor de fiets. Enkel trapt hij nu iets minder hard, maar nog altijd immens veel. Daarom is Andy ook meer dan terecht Petra’s fietsheld en nu ook de onze!